ՈՒրեմն, էն, ինչն էսօր տեղի է ունենում հայաստանյան իրականությունում, համաշխարհային քաղաքականության ու քաղաքագիտության մեջ եզակի ու չլսված դեպք է (համենայն դեպս, ես գոնե չգիտեմ):
Պետության գլուխ կոչվածը 1 ամիս գնում է արձակուրդ, ավելի կոնկրետ՝ կայֆեր-կայծերի: Չէ, նախկինում էլ մեր նախագահներն արձակուրդ էին գնում, ու դա լրիվ նորմալ ու հասկանալի երևույթ է. աշխարհում ցանկացած ղեկավար հանգստի իրավունք ունի, չքննարկվող թեմա է, բայց մի ամի՞ս: Հայաստանի նման տուրբուլենտ սեկտորում գտնվող պետության ղեկավարի համար 1 շաբաթն էլ է շատ, 1 ամսի մասին խոսելը՝ աբսուրդ:
Փաստացի՝ երկրում օրինական անտերխանա է. ԱԳՆ չկա, ԱԺ նախագահ չկա, դե, նախագահ շուտվանից չունենք:
Սրանով պետականությունը տապալածների վարչախումբն ապացուցում է, թե ինչ աստիճանի ու ինչ բարձրությունից թքած ունեն հողի, հայրենիքի ու հայության վրա:
«Մենավոր ընկուզենի»-ում Ռազմիկը ո՞նց էր ասում. «Հո՛ղ, ա՛զգ, համայն մարդկությո՛ւն՝ երանի քեզ»... Էս դեպքում նաև՝ «երանի՜ հոգով աղքատներին»:
Թե բա՝ Բեռլին տեղ, հեծանիվ:
Արմեն Հովասափյան